ΔΗΛΟΣ - ΕΝΑ ΝΗΣΙ ΜΝΗΜΕΙΟ

Η Δήλος είναι ένα ακατοίκητο βραχώδες άγονο νησί δυτικά της Μυκόνου με το γρανιτικό βουνό Κύθνος, στους πρόποδές του οποίου βρισκόταν η αρχαία πόλη. Καθημερινά υπάρχει σύνδεση με τη Μύκονο και κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, καραβάκια συνδέουν το νησί και με την Τήνο και τη Νάξο. Είναι γνωστή για την κατεργασία του κορινθιακού χαλκού και την κατασκευή των περίφημων δηλιακών χάλκινων αγγείων. Αποτελεί το μοναδικό νησί που φιλοξενεί τόσα πολλά μνημεία γι’ αυτό και είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Σύμφωνα με το μύθο ο Δίας ερωτεύτηκε την θεά Λητώ και όταν ήρθε η ώρα της γέννας, η Ήρα έκανε ό, τι μπορούσε για να μην βρει τόπο να γεννήσει και όπου πήγαινε την έδιωχναν από το φόβο για τα αντίποινα. Ο Ποσειδώνας όμως παραχώρησε και αγκυροβόλησε το νησί στο κέντρο του Αιγαίου Πέλαγους όπου στη μυθολογία πριν γίνει Δήλος (ορατή), ήταν ένας πλωτός βράχος που ονομαζόταν Ορτυγία ή Άδηλος (αόρατη).

Ναοί, θέατρα, στάδια, γυμναστήρια και κτίρια έχουν ανακαλυφθεί σε διάφορα σημεία. Στα προϊστορικά χρόνια κατοίκησαν μινωικοί οικιστές, Μυκηναίοι και Δωριείς από τη Στερεά Ελλάδα. Στα ιστορικά χρόνια κάτοικοί ήταν Ίωνες, οπότε και διακρίθηκε σαν κέντρο εορτών προς τιμή του Απόλλωνα. Ο ναός του Απόλλωνα βρίσκεται στο μέσον του νησιού, στην πεδιάδα όπου αναπτύχθηκε το ιερό της Αρτέμιδος και της Λητούς. Είναι χτισμένος σε ένα φυσικό πλάτωμα και είναι γνωστός από τις δηλιακές επιγραφές ως Απόλλωνος ναός και ναός των Δηλίων. Είναι  ο μεγαλύτερος από τους τρείς ναούς του θεού γι’ αυτό και είναι γνωστός ως Μέγας Ναός. Ξεχωριστά βρίσκονται τα ιερά της Αρτέμιδος της Λήτους και των Δώδεκα Θεών. Ο δρόμος των Λεόντων με τα μαρμάρινα λιοντάρια κατασκευάστηκε προς τον θεό ενώ τα λιοντάρια που στέκουν στην οδό των Λεόντων είναι απομιμήσεις των αυθεντικών.